Om het praktisch te houden:
Een wildwissel of andere informele bosingang zie je van één kant, volgens mij kan je dan als mapper niet zien hoe ver het loopt en waar het eindigt. Dan kan je hooguit het eerste stukje intekenen en klaar. Ik zie daar geen groot probleem in, er zullen geen routes overheen kunnen en op de kaart zie je dan hooguit een zeer kort doodlopend pad, daar ga je niet een wandeling overheen plannen. Ik denk dat het uiterlijk van wildpaden oook best wel zo te maken is dat de wandelaar er geen pad in ziet.
Of iets een echt pad is, als wandelaar laat je dat ook van de omgeving afhangen. Als alle paden halfverhard of houtsnippers zijn, dan is een spoor tussen de struiken door geen pad. Als er her en der “avonturenpaden” zijn waarvan je je afvraagt of het nog wel een pad is, maar er wijst een knooppuntroute naar toe, dan ga je ook andere paden zo beoordelen.
Olifantenpaadjes zijn meestal afkortingen op de zeer kleine schaal, geen nieuwe paden die ergens naar toegaan waar je niet mag zijn. Als het echt niet moet of gevaarlijk is, pleur er dan een bos hout of een boomstam op, dan kan het daarna meteen van de kaart. Vink!
Wb een note bij een disused:highway. Die zou wat mij betreft iets moeten zeggen als “pad verdwijnt 2021Q3 en wordt dan uit OSM verwijderd”. Mappers gaan het dan hoogstwaarschijnlijk niet aanpassen. Als een mapper het dan daarna nog als duidelijk pad tegenkomt kan die de disused weghalen, dat is de stok achter de deur voor NM!
Kwetsbare natuur. Hoe kwetsbaarder de natuur, hoe belangrijker het is dat de toegang ook duidelijk niet de bedoeling is. Des te belangrijker om de ground truth aan te passen zodat het duidelijk geen pad is, en als het om een andere reden toch een pad is, dan moet daar bijstaan wie er wel/niet inmag. In die gevallen kan je het nooit regelen via kaartmateriaal wat nog jarenlang het pad kan tonen (denk aan de afgedrukte kaartjes in wandelgidsjes, sommige zijn 15 jaar oud en worden nog vierdehands doorgegeven terwijl er al drie herdrukken zijn, omdat de nieuwe zo duur zijn!)
Mensen die op willekeurige plekken de vrije (ook afgeschermde) natuur ingaan, daar doe je niks aan.
Dan nog zullen er twijfelgevallen zijn. De boswachter zal geneigd blijven om te zeggen ik ben de beheerder, ik bepaal wat een pad is in mijn gebied, en ik haal het van de kaart. De OSM-mapper zal geneigd blijven om te zeggen ik map wat ik zie, ik zet het erop. De boswachter heeft gedelegeerde zeggenschap over het terrein, OSM heeft de macht van de mappende massa, en is in wezen planloos en bestuurloos. Geen van beiden heeft macht over de gekkigheden van de recreërende massa’s.
Ik zou zeggen: laten we hier een voorbeeld van maken hoe je die uitersten verenigt. Te beginnen met elkaars positie te begrijpen en accepteren, en niet te blijven hangen in wat er verkeerd gegaan is.
Die paar dingen waar je van mening blijft verschillen: leg het voor op het forum, met beeldmateriaal.