Geen boswachter dus. Wanneer je via de website van natuurmonumenten contact zoekt met [NAAM], “boswachter van dit gebied” dan krijg je dus altijd één van de ongeveer 40 publiekvoorlichters aan de lijn die, enkele uitzonderingen daargelaten, geen natuurgerelateerde studie gedaan heben, geen terreinkennis paraat hebben en niet op de hoogte zijn van de flora- en faunawet alsook andere regelgeving. (Gewoon te controleren via de website NM en dan linkedin of, zoals ik meerdere malen ondervonden heb, bellen naar het bezoekerscentrum om een afvaldumping of overtreding faunawet te melden bij de betreffende “boswachter”)
Behalve dat ik dit pure misleiding vind, vind ik dit niet bevorderlijk voor een zuivere discussie over een belangrijk onderwerp als dit. Mijns inziens hoort een BOA en/of gebieds- en vakinhoudelijk onderlegd persoon dit gesprek namens natuurmonumenten te voeren.
In de praktijk zien we op Openstreetmap dat één of meer van de volgende zaken spelen wanneer een eigenaar of medewerker van een natuurorganisatie op OSM zaken gaat aanpassen:
- Beleid en wensgedachte is leidend boven objectieve waarneming van de feitelijke situatie.
- Er wordt gebruik gemaakt van subjectieve invulling van definities, bijvoorbeeld het begrip “illegaal”
- Raadplegen van informatiesystemen in plaats van eigen veldobservatie.
- De edits zijn gericht op het corrigeren of verwijderen van zaken die niet stroken met het eigen beleid, zonder daarmee bij te dragen aan verbetering van de kaart in het algemeen.
Aangezien natuurmonumenten tevens afnemer is van OSM (NN toont OSM op website) kan er al snel (de schijn van) belangenverstrengeling ontstaan.
De vraag is dan ook wanneer een organisatie als natuurmonumenten gaat bijdragen er sprake is van organised editing teams zoals gedefinieerd door de OSM foundation en of dergelijke activiteiten onderwerp moeten zijn van de bijbehorende bepalingen: https://wiki.osmfoundation.org/wiki/Organised_Editing_Guidelines
Tot slot wat reacties op quotes
Als dat is om puur en alleen te voorkomen dat iemand anders een pad gaat intekenen heeft dit mijn zegen. Maar ik vind het doodeng als een of andere rendering engine dit als lijntje op de kaart gaat intekenen. Er zijn maar 15 mensen voor nodig om een pad aan te stampen wat nooit meer helemaal weg zal gaan.
De vier opgesomde punten maken pijnlijk duidelijk dat afsluiten van een pad niet zo makkelijk is als gezegd: In de praktijk wordt een barrière halfslachtig door vrijwilligers uitgevoerd, letterlijk door wandelaars “met voeten getreden” en áls er al - zoals Sander erkent - een verbodsbord wordt geplaatst dan is er geen capaciteit om te handhaven.
Zoals al betoogd is kan OSM dit proces niet pro-actief faciliteren.
Je aangehaalde punten stroken niet met het feit dat hier een natuureducatiecentrum is (die door je edits onbereikbaar is geworden)
(eigenlijk is deze exacte quote uit een later bericht en een herhaling van dezelfde uiting die in eerste instantie een stuk minder stelling is (“volgens mij”) )
Verwijderen kan niet zomaar als dit in strijd is met het bestemmingsplan, het een openbare weg betreft die op de wegenlegger staat (of hier na verjaring voor in aanmerking komt) of wanneer er na verstrekking subsidies in het kader van de natuurschoonwet vereisten zijn voor wat betreft de totale afstand aan opengestelde paden.
Observatie: Met name particuliere landgoedbezitters, maar ook natuurbeheerorganisaties opereren wat afsluiten betreft vaak genoeg in grijs gebied.
Deze argumenten zijn niet zuiver zoals ze nu gebracht worden en verdienen nuancering:
Veel van deze zogenoemde kwetsbare gebieden worden enkel afgesloten ten behoeve van de jacht.
Overlast van bezoekers raakt de kern van het probleem die NM zelf veroorzaakt heeft: Door een goed marketingapparaat, het faciliteren van intensieve recreatievormen en het ontplooien van commerciele activiteiten die niet bij natuurbeheer horen trekt NM veel te veel bezoekers naar hun natuurgebieden.