Inderdaad, echte fouten in de tagging bestaan natuurlijk ook (yes terwijl het no moet zijn etc.), net als situaties die ooit correct zijn getagd en daarna zijn gewijzigd, waardoor de tags niet meer kloppen. Maar dat is net iets anders. En het laatste is te ondervangen door als je ergens bent geweest en de tagging hebt gevreifieerd de key:survey_date te gebruiken https://wiki.openstreetmap.org/wiki/Key:survey:date
Zo krijg je in beeld wanneer iets voor het laatst is nagekeken en kan je als datagebruiker zelf je afweging maken hoe je de informatie weegt. Als mapper kan je hiermee kiezen om juist die paden te gaan bekijken die lang niet zijn gecontroleerd.
Dat werkt vele malen beter dan de laatste wijzigingsdatum: dat kan ook komen door het verslepen van een node door iemand die een bron zoals BGT gebruikt. En omgekeerd zie je zonder survey_date niet dat iemand onlangs nog ter plekke heeft geconstateerd dat de tags nog steeds correct zijn.
Ways zonder access-info moeten op zich zeker worden geaccepteerd, want anders wordt het lastig om een begin te maken en kunnen mensen daar niet op voortbouwen.
Waar ik alleen voor pleit is:
*1. besef dat als een pad geen access-tags heeft, dat die waarde in eerste instantie onbekend * is; je weet niet of de mapper in kwestie:
(a) niet wist hoe het zit, zoals met intekenen van luchtfoto of vanwege haast
(b) het wel wist, maar details over bijvoorbeeld wandelen op path of fietsen buiten cycleways niet de moeite van het invoeren waard vindt
(c) het wel weet en de moeite waard vindt, maar bewust niet invoert omdat de waarde overeenkomt met de waarde in een specifieke default-tabel, die geacht wordt een soort universele onzichtbare hand te zijn, die voor alle gebruikers en alle applicaties onzekerheden omtovert in zekerheden
(d) wel wist hoe het zat en heeft dat getagd, maar een andere (al dan niet armchair-)mapper dacht het beter te weten en heeft de access-tags verwijderd om “verwarrende situaties voorkomen”, vanuit een onwrikbaar geloof in de mysterieuze kenelijke universele default-tabellen
**2. Als gebruiker (en dataverwerker) kan je vervolgens zelf een keuze maken over de omgang met paden met ontbrekende access-tags die past bij jouw gebruiksdoel en randvoorwaarden, en het beeld van de situatie in het betreffende geval. **
Zo weet ik bijvoorbeeld uit ervaring dat paths over polderdijken zonder access-tags vaak feitelijk niet toegankelijk zijn, en alleen maar vanuit luchtfoto’s zijn ingetekend. Midden op de Veluwe heb je juist weer een grote kans dat het wel toegankelijk is (en een kleine kans dat het een rustgebied is).
Als ik alleen op pad ga, dan vind ik het doorgaans geen probleem om een route over paden zonder access-tags te plannen, vind het niet erg om terug te gaan en plan aan te passen, ik zoek vanuit het streven van verbeteren van de kaart juist die stukken op waar het onbekend is.
Maar als ik bijvoorbeeld een wandeling voor mijn ouders plan, dan zal ik voor een pad zonder access-tags (en waar geen wandelroute overheen loopt) toch eerder access=no als default gebruiken.
Met fietsen op paths (vind ik leuk) net zo: in Zuid-Holland kan je dat in het buitengebied (buiten mtb-routes) zonder access-tags wel vergeten, maar er zijn in het oosten wel gebieden waar je buiten de G11/G12a/G13 fietspaden mag fietsen, zoals de Kroondomeinen en sommige gemeentelijke bossen. Vaak wel weer met specifieke voorwaarden, meestal permissive, sunrise-sunset (geen probleem) en soms met datumvenster (jacht) of specifiek tijdsvenster (ochtend in Noord-Hollands Duinreservaat)
3. Als je je medegebruikers niet met al die bovenstaande onzekerheden wilt opzadelen: wees alsjeblieft expliciet in je tagging en stuur ze alleen het bos in als dat ook echt mag
Je kan je medemens een groot plezier met tagging die
(a) volledig is : alle reguliere modaliteiten omvat
(b) consistent is: zo min mogelijk tegenstrijdigheden bevat die lastig te verwerken zijn, dus liever geen access=no + foot =yes, maar vehicle=no + foot=yes
(c) geen onnodige dubbelingen omvat: als je al vehicle=yes hebt, dan hoeft bicycle=yes niet nog een keer apart
Dat is juist geweldig werk en blijf dat alsjeblieft vooral doen!
Als je geen info beschikbaar hebt over de precieze access-tags, dan heeft de aanwezigheid van een wandelroute een sterke voorspellende waarde van toegankelijkheid.
Expliete tags zijn natuurlijk nog mooier, omdat je dan weet of het pad wel/niet het hele jaar toegankelijk is (foot=yes / permissive) of slechts een deel van het jaar (foot:conditional), en wat het regime is (openbaar of bij gedogen met extra regels), maar voor de mneste gevallen kan je hiermee wel een voorspelling maken die goed uitpakt. Mappers die vervolgens de route gaan lopen die jij hebt ingevoerd kunnen dan weer de bordjes kieken en de access-details aanvullen. Zo bouwen we voort op elkaars werk met een steeds betere kaart als resultaat.
Ik zie geen overwegende bezwaren in de praktische haalbaarheid van bovenstaande werkwijze. Problemen met de haalbaarheid lijken eerder te liggen bij de wil tot reflectie over bij sommigen over diepgewortelde, maar inhoudelijk nauwelijks onderbouwde overtuigingen. Om samen vooruit te komen om OSM de beste bron te maken voor fietsen en wandelen juist op die plekken die je niet in alle boekjes met routes en knooppunten vindt, is het ook het volgende nodig:
4. Verwijder geen data “omdat het default is”
5. Repareer data die je hebt verwijderd “omdat het default is”,
en dan niet alleen zodat het weer routeert in bepaalde routers (niet alleen access=no verwijderen ), maar zet ook alle informatie terug die je hebt gewist, zodat elke gebruiker weer zijn eigen afweging kan maken op basis van de informatie van de mapper
**6. Laten we alsjeblieft stoppen met andere mappers te vertellen dat ze iets niet hoeven taggen of niet moeten taggen *omdat * het default is. **
Als iemand *geen zin * heeft access expliciet te taggen, dan vind ik dat persoonlijk jammer maar het is je goed recht, niets is verplicht ( ik tag ook niet overal width etc.). Maar laten we de default-mythe die tot zoveel ontbrekende en verdwenen data leidt alsjeblieft niet blijven voeden.
Alleen zo kunnen we de nutteloze cyclus voorkomen waarbij
(a) mapper 1 terecht een pad intekent dat hij vanaf een luchtfoto, vanaf de fiets etc heeft gezien, zonder kennis van access-tags
(b) mapper 2 na survey foot=yes toevoegt op dit path
(c) mapper 3 dit vanuit de luie stoel (of na survey) weer verijdert (“omdat het default is”)
(d) mapper 4 op pad gaat om te kijken hoe het zit met dit pad zonder access-tags en foot=yes toevoegt
(e) mapper 3…
Het heeft een paar eeuwen geduurd, maar zelfs in de processie van Echternach doet men sinds enige tijd geen twee stappen meer terug, dat zou voor ons toch ook haalbaar moeten zijn?