Wat mij betreft is de huidige grijze rendering helemaal goed.
Als je je aandacht erop richt, dan zie je dat er een pad is, maar met een bijzondere rendering die dat Je ziet dat er een pad is,
Vroeger was de rendering van dergelijke paden op de Standard Carto zo opvallend, dat het alle aandacht trok op de kaart, zelfs meer dan de paden waar je wel mag komen (en waar de meeste mensen zich op willen richten)
Mocht je dergelijke paden zelf toch duidelijker willen zien en je vind niet van je gading in de bestaande kaartbeelden, dan kan je zelf een kaartbeeld maken, maar dat is voor de meeste mensen toch wel veel moeite.
En makkelijke tussenoplossing die ik zelf gebruik voor items die ik onderweg wil zien is het maken van een aparte kaartlaag bovenop de gewone kaart in je gps met alleen de items waar jouw aandacht naar uitgaat
Dat kan bijvoorbeeld door het maken van een query in Overpass (simpel snel voorbeeld, kan stuk uitgebreider ) https://overpass-turbo.eu/s/DGh
Die exporteren naar gpx (allemaal losse stukjes, niet handig in je gps) en die met de tool van de onvolprezen JaVaWa omzetten naar een aparte img-kaart voor je Garmin, bijvoorbeeld in hip magenta: http://www.javawa.nl/imgfromgpx_en.html
Deze kan je dan apart aan en uitzetten naast de gewone kaart.
Ben het eens met Eggie dat het beste is om dergelijke paden gewoon te mappen zoals ze zijn, dan kan iedereen de data weergegevn zoals hem/haar het beste schikt.
Ik kan me de reactie van die persoon heel goed voorstellen. Er staat een pad op de OSM en daar wordt gebruik van gemaakt. Natuurlijk heeft het iets met de OSM te maken. Een pad kan perfect gemapt zijn, maar de maker van een wandelroute kan het pad iets anders interpreteren zodat de gebruiker van de wandelapp niet weet waar hij/zij aan toe is.
Zelf is me dat vorig jaar overkomen. Mijn vrouw had een "stations"wandeling uitgezocht. Ik controleer die wandeling. Een klein gedeelte ging over een âtoegangswegâ. Toen we die âtoegangswegâ hadden bereikt, kon ik die toegangsweg niet als zodanig herkennen. Mijn vrouw en ik stonden voor een oprit van een huis. De oprit was helemaal in dezelfde kleur betegeld. De toegangsweg bleek er niet te zijn. We zijn geen mensen die ongevraagd over een oprit gaan lopen. We hebben onze wandeling aangepast.
Soms lijkt het me goed om paden, etc. die absoluut niet Jan met de pet gebruikt mogen worden, niet te mappen. Het heeft geen zin om onmogelijkheden te mappen. Dan moet de OSM maar iets minder compleet zijn.
Ook de eigenaresse van dit zwaar bewaakte optrekje heeft er schijnbaar geen bezwaar tegen dat het door de overheid volledig tot en met de voetpaadjes aan toe, in kaart gebracht wordt.
Zo ben ik - dit terzijde - ooit door een boerenhond gebeten op een weg die de boer claimde van hem te zijn maar die middels erfdienstbaarheid publiek toegankelijk was (en zelfs op een officiële VVV-wandelkaart aangegeven). De boer heeft de zaak uiteindelijk verloren.
De discussie ging over het feit dat een mapper een bestaande weg mapt (OK) en iemand anders die van OSM verwijdert, zonder de stenen uit de weg te rapen. (niet OK).
De rest is semantiek.
Met die weg is er wel iets aan de hand. En daar wals jij overheen.
In principe moet elke weg worden gemapt. In de praktijk levert dat soms problemen op. In een voorbeeld hierboven maakt iemand een wandelroute waar de gebruiker van die wandelapp de dupe van wordt. Hoe correct de mapper ook te werk gaat, maakt niet uit. Die weg kan beter niet worden gemapt, dan kan er geen verwarring over komen.
Als je diverse registers uit de 19e en begin van de 20e eeuw opzoekt, zal je heel veel paden ontdekken waarover recht van overpad is. In de praktijk worden die niet meer gebruikt, puur omdat er nieuwe mogelijkheden zijn. Als je die paden op de OSM zet, zal de eigenaar er niet blij mee zijn. Als jij je op het standpunt stelt, dat zoân pad op de OSM moet staan, zal je van de rechter waarschijnlijk gelijk krijgen, omdat het recht van overpad niet is ingetrokken en in principe nog bestaat.
De mapper heeft dus de keuze: gaat hij/zij praktisch te werk en laat hij/zij dat pad weg of hij/zij mapt dat pad en zorgt voor flink wat overlast (en kosten) voor de eigenaar. Persoonlijk kies ik voor de eerste mogelijkheid. Jij zult ongetwijfeld voor de tweede mogelijkheid kiezen.
Maar laten we de nuance vooral niet verliezen; dit is Twitter niet.
Een mooi voorbeeld is van Pieter - Ede hierboven waarin de paadjes in de tuin van kasteel Drakensteyn (bewoond door prinses Beatrix) gewoon gemapt zijn en zij daar blijkbaar (ik zou het woord schijnbaar niet gebruiken) Ăłf geen bezwaar tegen heeft Ăłf dit niet kan voorkomen. Ongetwijfeld staat daar een hek om de tuin en misschien hebben we als belastingbetaler zelfs nog wel geld over om daar 24/7 een marechausseemedewerker te plaatsen.
Een recht van overpad blijft bestaan, ook als dat in historische registers staat, totdat dat, meestal op verzoek van de eigenaar, officieel opgeheven wordt. Zo zit de wet in elkaar en dat moeten we vooral zo houden, we leven hier niet in Rusland. Het initiatief van het opheffen van recht van overpad ligt bij de eigenaar als belanghebbende.
In Engeland is men wat betreft right of way nog wel wat rigoureuzer en bestaan actiegroepen om dat af te dwingen.
Ik zeg verder niet dat dat pad per se op OSM moet staan, maar als het een functie heeft en een afmeting (ik ben absoluut geen voorstander van ”-mappen (opritten, steegjes achter huizen etc.) dan mag het erop, zoals het ook op de topografische kaart staat en is het niet aan de eigenaar dat te verwijderen omdat dat hem of haar gelegen komt.
Tenslotte: als iemand een wandelroute uitzet en deelt in de wetenschap dat die deels over terecht verboden gebied gaat, dan is die fout bezig, inderdaad. Maar die weet natuurlijk pas dat die fout bezig is alsâŠ
Drakenstein is voorzien van een ca. 2,5 meter hoog hek, daarboven een drietal alarmdraden, beveiligingsdraden door het hekwerk heen, om de zoveel tiental meters een groot âfloodlightâ plus een mast met cameraâs en permanent toezicht in de centrale post van de marchausee op het terrein. Ik kan er hier en daar naast zitten. Het is inmiddels een jaar of 8 geleden dat ik dat nauwkeurig bekeek, maar ik moet ergens nog een fotootje hebben.
Wat schijnbaar en blijkbaar betreft: een bekend struikelblok bij mij sorry.
In theorie heb je groot gelijk, maar in de praktijk werkt het anders.
De achterbuurman van mijn vader had het recht van overpad over een deel van een stuk bouwland. Officieel moest het pad een meter breed zijn. De achterbuurman maakte geen gebruik van dat recht. Hij kon er alleen maar lopen. Hij ging via zijn eigen pad met de auto naar een dorp dat aanzienlijk dichter bij ligt. De achterbuurman kwam, ruim 50 jaar geleden, bij mijn vader koffiedrinken en zei dat mijn vader het pad had omgeploegd. Mijn vader reageerde dat hij er toch geen gebruik van maakte. De achterbuurman had er geen probleem mee. Stilzwijgend is er dus mee akkoord gegaan. Dit is al ruim 50 jaar het geval. De achterbuurman is verhuisd en de nieuwe eigenaar weet van niets. Als hij/zij het wel zou weten en hij/zij wil gebruik van dat recht maken, zal hij/zij eerst een nieuwe brug moeten laten bouwen om het pad te bereiken.
Heeft een OSM mapper het recht om dergelijke (niet meer bestaande) paden te doen herleven?
P.S. Dit is slechts een voorbeeld. Er zijn legio van dergelijke gevallen.
P.P.S. Mijn grootvader maakte zelf wel gebruik van dat pad om het spoorwegstation te bereiken. In 1905 liep men meer dan nu en hij liep ruim 1,5 km om het station te bereiken. Op de terugweg werd hij mishandeld. In het vonnis staat o.a. dat hij âlangs den spoorweg te voet in de richting van zijnen woning heeft begevenâ.
Landkaarten behoren de zichtbare wereld in een twee dimensionaal vlak weer te geven.
Dus als een pad er niet meer is, dan mag het van de kaart; tenzij men een historische kaart wens te maken.
Foto van Drakenstein niet meer kunnen vindenâŠ
Eentje geleend.
Er waren 6 alarmdradenâŠ
Volgens mij is het anti-nieuwsgierige-blikkenscherm dat achter de afrastering staat nieuw en stond er op veel plaatsen een haag.
Misschien ook een gevolg van de droge zomer van 2018?