Waarom zou ik willen routeren? Of iemand anders?

In veel draadjes komt op zeker moment altijd weer het onderwerp routeren bovendrijven en vervolgens ontstaat er een discussie waarbij soms 10-tallen voorstellen de revue passeren die het probleem moeten oplossen of die het probleem juist nog moeilijker maken.
In dat opzicht lijkt het probleem voor mij veel op het bekende Walradar probleem dat in de tachtiger jaren van de vorige eeuw een rol speelde en dat uiteindelijk (na veel geldverspilling) werd afgeblazen omdat het te gecompliceerd werd en technisch niet haalbaar. Kern was dat langs de Nederlandse vaarwegen een overkoepelend radarsysteem voor de scheepvaart zou komen dat de bewegingen van alle schepen zou controleren en besturen. Als er bij Lobith een aak langs kwam varen dan werd er bij wijze van spreken in Rotterdam al een plaatsje vrijgemaakt. Het faalde hopeloos en werd nooit uitgevoerd.
Een eenvoudiger systeem werd later bedacht.

Hoe en waarom gebruik je routering eigenlijk?
Ik weet niet hoe anderen dat doen, hoogstens vermoed ik wat, maar ik weet heel goed hoe ik het doe: vrijwel nooit. En ik zal uitleggen waarom, zodat anderen hier weer uit kunnen leggen waarom zij het wel doen.
Zolang als ik op de fiets grote (veelal buitenlandse) fietstochten maak, doe ik dat met de hulp van gedetailleerde kaarten. Schaal 1:100.000 tot 1:25.000. Het nadeel is natuurlijk dat je een grote stapel dood papier meesjouwt die je feitelijk maar heel kort nodig hebt. Naar huis opsturen loste dat probleem soms op.
Op een kaart wil ik zien:

  1. Wat voor landschap het is
  2. Alle wegen die er zijn (ook de onbegaanbare of verboden)
  3. Wat voor wegen het zijn (verhard/onverhard auto/fiets)
  4. Hoeveel ik moet klimmen/dalen

Hier is een voorbeeld van zo’n kaart:

Er is een suggestie voor een route op uitgezet maar er zijn alternatieven mogelijk en ik kan me op grond van het kaartbeeld goed voorstellen waar ik doorheen moet. Werkt uitstekend. Ik kies wel uit wat ik doe en welke problemen ik tegen wens te komen of te vermijden. In de begeleidende teksten staan talloze zaken beschreven die nuttig zijn voor onderweg: winkels, verblijfplaatsen, restaurants enz.

Toen ik een keer na een vakantie met ruim 2,5 kilo kaarten in mijn fietstas toch maar eens over een GPS ging nadenken, kwam ik uiteindelijk bij Garmin, OSM, OFM en Velomap uit. Dat was in 2011. De volgende vakantie (lees hier) ging ik met uitsluitend mijn gpsmap62st op stap en nul kaarten! Hoe stom kan een mens zijn! Want ik dacht de hele wereld bij me te hebben, maar op een schermpje van 7 x 5 cm is natuurlijk totaal geen overzicht van het grotere geheel te zien. Dat werd dus toch nog kaarten kopen.
Op zich waren die digitale (OSM) kaarten heel bruikbaar, alle fietsroutes stonden erop, maar het kaartbeeld zelf is onbevredigend, en bovendien stonden er toch teveel wegen niet op de kaart.

Dat moest dus anders worden, en daarom ben ik zelf gaan mappen, met voor 99% het doel om de kaarten te maken zoals ik ze die zelf het liefste in papieren vorm ook zie: alle wegen moeten erop staan en het landschap moet herkenbaar zijn. Daarom mopper ik zo vaak op die OSM kaart en hoe de renderers het eruit laten zien. Het kan voorlopig nog niet tippen aan de papieren kaarten (van bv. de topografische dienst of de prachtige kaarten van Kompass of de ADFC).
En ook al sla ik een miljoen tags op bij alle nodes, dan nog heb je er niets aan want de software is totaal niet in staat om dat goed te laten zien (of zelfs maar te interpreteren). Dat gaat heus wel veranderen, maar in welke richting kan geen mens voorspellen. Je hebt niets aan snellere computers, ze moeten beter worden!
Dus voor mij is dát voorlopig het belangrijkste waar ik aan werk: een kaart maken die een getrouwe weergave is van het landschap met alle beperkingen die daar dan ook weer bijhoren. En het interesseert me totaal niet of (en hoe) een weg routeerbaar is, want dat maak ik zelf wel uit.
Als ik in Vlissingen sta en ik stel in dat ik naar Maassluis wil, dan komt er een route uit die ik voor 80% niet wil fietsen. Die dammen kan ik niet vermijden (sterker nog: daar kom ik voor) maar wat ik verder krijg voorgeschoteld bevalt me niet.
Ik gebruik mijn gps dus als een kaart. Ik kan zien waar een weggetje heengaat (gaat het inderdaad ergens heen? loopt het dood?), ik kan zien of ik over een zandpad moet fietsen (als iemand er tenminste aan gedacht heeft om dat te taggen) en ik zie waar de te vermijden autowegen liggen. En voor de rest fietsen we zoals onze pet en de wind staat. Als ik een leuk weggetje zie ga ik daarop fietsen en als er een hekje staat maak ik dat open of we tillen onze fiets eroverheen (sommige hekjes zijn niet erg tandemvriendelijk).
Als er ergens een bord verboden te fietsen staat, dan trekken we ons daar ook niets van aan, dat maken we zelf wel uit. En doodlopende wegen bestaan niet.

Doe ik dan helemaal niets met die routeringsfuncties?
Soms bereid ik thuis de routes voor (dat is tenslotte ook een deel van de pret) en werk die uit in Basecamp, maar dan altijd als track (kruimelspoor) dat ik vervolgens in de GPS laad en kan volgen, maar er ook gewoon van af kan wijken zonder dat mijn GPS begint te piepen: "Maak een U-bocht waar mogelijk” (Houd je bek, stom ding!)
En héél, héél soms, als ik het echt niet meer weet of als er gewoon snel een bestemming moet worden bereikt (hotel, boot, trein, vliegtuig), dan, en alleen dan vraag ik mijn GPS hoe ik moet rijden en volg ik braaf zijn instructies.

… en daarom scheur ik elke vakantie in Frankrijk de desbetreffende bladzijde uit het grote Michelinboek ooit gekocht bij “De Slechte” (de tolwegen staan er nog niet eens op) en neem die mee op de fiets om me te oriënteren :slight_smile: en gebruik naast OFM ook nog de Garmin CNE op m’n etrex 30.
Gelukkig is de OSM - kaart nog lang niet volmaakt dus ik hobby rustig door. Verder weer de voldoening als alles weer verder verbeterd is en soms het “balen” als iemand weer van alles verziekt heeft.
Bovendien kom ik met OSM op plekken waar ik anders nooit zou komen. Verder vind ik het leuk om anderen enthousiast te maken voor OSM en aspirant gebruikers het nut van gps te laten zien… …en dat laatste lijkt toch nog altijd het moeilijkst. Whoeaaah … gps op de fiets!! Hoe doorbreek je dat? Zouden we als OSM community iets meer aan de weg moeten timmeren?

Kijk, die Zoutendijk, daar kun je mee praten. Ze hebben mij altijd verteld: je gps is een hulpmiddel, jij bepaalt waar je heengaat.
Ik loop tussen mijn mede-leden op mijn fietsclub altijd al te prediken, dat ze geen routes, maar kruimelsporen moeten gebruiken.
Teken je tocht van te voren, als kruimelspoor en ga daar mee op pad!

[En dan heb je ook geen last van medefietsers die eerder op de splitsing boven op een top boven zijn: “Waar moeten we heen?” “Maar je hebt de tocht toch in je gps staan?”. “Ja, maar ik had hem op hartslag staan …” Zucht.]

Het bovenstaande is geen kritiek op alle kundige mede-mappers, die zich focussen op een goed routerende kaart. Ga daar vooral mee door.

2000-2008: 25.000 km Tracks (Garmin Emap).

Januari 2008: Garmin Etrex Vista HCx.
Jan – Mrt 2008: GPS tientallen keren uit de sloot gevist nadat ik hem daarin had gesmeten uit frustratie over het feit dat het kreng niet wil routeren zoals ik wil.

Jan 2008-heden: 35.000 km Routes (Garmin Etrex Vista HCx, Etrex 30).

Altijd Route (routerend) én donker blauwe Track (vast referentiepunt).

Uitzondering in het geval veerpontjes/wegen niet op de kaart staan. Een dagroute die uit 4 deelroutes bestaat is overdreven. Bij vakantieplannen hoort ook dat ik de foutjes op OSM vooraf corrigeer. Ik controleer later ter plaatse wel of ik daarbij als Remote Mapper de mist in ben gegaan. (Of degene die het foutje heeft gemaakt corrigeert het nogmaals, maar dan wel goed).

Routes worden of in BaseCamp thuis voorbereid, of zo nodig voor de tent met een glas wijn in één hand en de GPS in de ander. Track maken zonder PC is trouwens ook geen optie.

Ik gebruik de GPS óók als kaart. Routeren staat dat niet in de weg.

Ook wij volgen regelmatig onze eigen neus. Alsof routes méér bepalend zouden zijn dan tracks. Maar de GPS route vertelt ons wel meteen wat de consequentie is.
Sterker nog, ook van de thuis voorbereide routes wordt 60% onderweg gewijzigd. Voortschrijdend inzicht, de werkelijkheid is anders dan ik dacht op basis van de kaart + google, weersomstandigheden, onze “benen”, honger of dorst, verveling na 20 km. autovrije wirtschaftswegen, adviezen van lokale bevolking, tijd over of tijd tekort, gewijzigde prioriteiten of gewoon nieuwsgierig naar waar dat weggetje heengaat.

Belangrijkste: als wij op een dag fietsen dan willen wij fietsen. Gaan discussies over de route, bestuderen van de kaart over de vraag hoe nu verder. Fietsen, kijken, genieten en laat je verrassen. Als er wat gewijzigd moet worden krijgt de GPS 5 via-punten van mij en ik pak er 5 af en daarna zoekt ie het maar weer uit. En dat doet ie. Altijd! (Behalve toen… en toen… en toen… Maar ik heb meer fouten op mijn naam staan!)

Het afwijken van routes is inderdaad een beetje lastig. Je moet weten wanneer je de GPS serieus moet nemen en wanneer niet. Anke weet dat na 15 jaar als geen ander.
En de GPS past zich meestal direct aan (oké, Garmin heeft dit nog steeds niet helemaal begrepen), mits wij de juiste instructies geven.
Jammer is dat Garmin nog steeds niet kan of wil accepteren dat we een viapunt soms willen overslaan. In hardnekkige gevallen: puntje even verwijderen uit de route.

Een route die ons niet bevalt bestaat niet. Als een route ons niet bevalt betekent het dat ik nog een paar viapunten moet invoegen. Mijn fout, niet van de GPS (of van de kaart).

Een goede route van meer dan 10 km bestaat altijd, altijd uit meerdere viapunten. Hiermee dwing je de route om de weg te volgen zoals jij dat wilt.
Routes met alleen begin en eindpunt zijn alleen toegestaan voor tent-restaurant.
Ik heb vele wedstrijdjes gespeeld met de GPS. Maar de GPS heeft mij vaker verbaasd met verrassende routes dan andersom.

Het is een illusie (of zelfoverschatting) als ik denk dat ik met 1 km uitzicht een betere een route kan bedenken dan de GPS. Maar ik bekijk wel kritisch zijn voorstel, want ja we hebben meestal ook een eigen mening gebaseerd op onze eigen voorkeuren.

Kaarten gingen vroeger uiteraard altijd mee. Anke reed met de kaart achterop in een lessenaartje en ik had een kaart op mijn stuurtas.
Op een gegeven moment waren wij ervaren genoeg met dat schermpje van weinig x weinig cm. (het is namelijk een trucje dat je kunt leren) en kwamen de kaarten niet meer uit het achtervak van de fietstassen. De laatste 5 jaar nemen we geen kaarten meer mee. Worst case scenario is kaart kopen als GPS stuk gaat.
Open Street Map bevat veel meer informatie dan de beste papieren kaart. Waarom zou ik nog een kaart gebruiken?
En misschien kijk ik met mijn ogen dicht? Maar ik zie op OpenFietsMap Duitsland véél meer detail, hoogtelijnen en wegen dan op de papieren kaart in het voorbeeld van Marc. Ja, in het gebied met vrijwel uitsluitend hoogtelijnen heeft de papieren kaart meer wegen. Maar of ik die “wegen” wil fietsen?
Een kaart hoeft voor mij ook geen afspiegeling van de werkelijkheid te zijn met alle landschappelijke details. Ik ga juist op vakantie naar dat gebied om die ter plaatse te zien. De GPS moet mij er alleen brengen en suggesties doen hoe ik vanaf dit niet geplande punt weer thuis kom (op de camping).
En als er een keer een weg ontbreekt op OSM? Oké dan op goed geluk, of langs de weg vragen of je afvragen waarom je persé een weg wilt fietsen die nog niet op de kaart staat.

De discussie of routeren zinvol/nuttig is mag je wat mij betreft bij de Wereldfietser voeren (die rijden ook “allemaal” tracks) of op http://forum.gps.nl.

Voor OSM is routeren een voorwaarde, een vereiste en een gegeven. Geen discussie.

Sinds ik kon fietsen hou ik me al bezig met kaarten. De oude afgedankte ANWB autokaarten van pa werden al gauw ingekleurd met fantasie woonwijken en (snel)wegen. Later gingen er stapels kaarten mee op fietsvakantie, favoriet was meestal de Michelin kaart. In 2007 kocht ik mijn eerste GPS, een Garmin Etrex Venture, die werkt nog steeds, niet kapot te krijgen (ondanks de frustraties over slechte routes ;)). Voor een fietsvakantie op Madeira bestonden er geen goede routerende kaarten, dus ben ik maar aan de slag gegaan met mapcenter/CGPSmapper en GPSmapedit. Niet lang daarna ontdekte ik OSM en mbv mkgmap maakte ik mijn eerste routerende fietskaarten, geïnspireerd en gebaseerd op de fietskaart van Radfahrer. Begin 2010 vond ik het resultaat dusdanig bevredigend dat ik mijn kaart online zette, de Openfietsmap was geboren.
Op fietsvakantie maak ik meestal gebruik van een track, meestal plan ik routes gemaakt mbv Ridewithgps.com op basis van OSM en/of Google maps of gebruik ik Basecamp/Mapsource. Onderweg gebruik ik de track met daarbovenop de route, je kan dan immers zien hoever je nog moet klimmen, hoeveel km het is naar de camping etc. Vooral het navigeren dwars door grote, onbekende steden is dankzij de GPS zoveel makkelijker dat ik me regelmatig afvraag hoe ik dat al die jaren zonder heb kunnen doen :wink:

Tussen de principiele vragen door:

Waarom zijn zowel track als route nodig: Met mijn tracks krijg ik onder weg hoogteprofiel en kaart [zonodig tegelijkertijd] in beeld. En een route kan dat toch ook?

Hi nilodo,

Mooi maar ik wil slechts een up to date kaart, routering laat maar, ik wil onderweg flexible zijn. Als ik naar links of rechts afdwaal dan wil ik de hoofdroute / traject weer terug kunnen vinden. Net als vroeger, een op de rol uitgesneden nauwkeurige kaart, die ik gebruik om langs de route of rivier te rijden. Dus beslist geen ingestelde route maar een grijs gebied, waar binnen ik mijn weg zoek.
Persoonlijk ben ik tevreden met een kaart zonder routeringen, de Rijn route loopt bv slechts in de buurt van de rivier, ik had gekozen voor een traject langs dus zo kort mogelijk bij de stroom.

Er bestaan volgens mij ook pakjesdiensten (http://www.utilitycycling.org/2009/11/parcel-delivery-by-bike/) die gaan toch gewoon willen routeren, net zoals dat gaat voor auto’s en vrachtwagens ?

Zelf gebruik ik routering ook niet om te wandelen. Ik gebruik wel tracks, waar ik ook van af wijk. Net zoals alle recreatieve fietsers hierboven aangaven.

Reden dat ik zowel route als track gebruik is omdat de track statisch is en ik om diverse redenen kan afwijken van mijn voorgeprogrammeerde plan.
Als ik zijwegen insla past de route zich automatisch aan. Mijn gps piept niet maar gaat dan protesteren: herberekenen! Of zoals op mijn laatste trip in het Italiaans “ricalcolare il percorso”. Altijd handig zo’n stemmetje, als je per ongeluk een afslag mist. :sunglasses:

Mijn ervaring met Ofm en de Etrex 30 met firmware 4.0:
Tot 30 km zonder via punten routeren gaat redelijk.
Derhalve gebruik ik bij routes om de 20 km een viapunt.
De eventuele herbereken tijden zijn dan met de Etrex nog redelijk.
Boven 70km gebruik ik naast de route ook de track om bij eventuele herberekening problemen snel op de track terug te kunnen navigeren.
Zet je de route met BC uit dan moet voor niet directe routes de Ofm identiek zijn.
Mvg

Marius
Een tevreden Etrex - Ofm gebruiker en Os-mapper.

Ik heb mijn post gecorrigeerd:* “Een goede route van meer dan 10 km bestaat altijd, altijd uit meerdere viapunten. Gemiddeld één per 5 km., soms méér.”*
Dat is onzin.

  1. Je begint een route met het minimale aantal viapunten dat nodig is om de route te kunnen berekenen. Binnen BaseCamp is 60-120 km. haalbaar. Op de GPS is dat minder.
    Dus een route van 100 km. begint met ongeveer 2-4 punten waarbij alleen begin en eindpunt goed staan.

  2. Daarna ga je de via-punten verplaatsen afhankelijk van de route zoals je die wilt hebben. Nu wordt het dus leuk. En vervolgens net zoveel punten toevoegen als nodig om de route te laten lopen zoals jij dat wilt. Resultaat iedere keer binnen Google Earth (route exporteren) beoordelen. Nog leuker.
    Dan zit ik meestal op ongeveer 10-15 punten voor 100 km.
    (Soms heb je extra viapunten nodig daar waar de route weinig volgzaam is, of zo je wilt: ik erg eigenwijs ben).

  3. Op dat moment maak ik (binnen BaseCamp) van de route óók een track. (Want in de volgende stap kan de route nog wel eens onbedoeld veranderen.)
    Deze track wordt altijd op het scherm van de GPS getoond en bevat het oorspronkelijke plan.
    Deze track maakt afwijkingen tussen route en track (verschil van mening tussen GPS en BaseCamp) direct zichtbaar.
    Deze track is een back-up voor het geval er op de GPS iets fout gaat met de route (het komt zelden voor, maar het is (of was) mogelijk dat een BaseCamp route niet goed routeert op de GPS).

  4. Tenslotte gebruik ik RTWTool om in automatie extra punten aan de route toe te voegen.

Hierdoor gaat herberekenen sneller.

Ook zal de route op de GPS nu minder kans krijgen om van de BaseCamp route af te wijken. Want ik mag afwijken. De GPS niet, niet ongevraagd, tenzij ik een globale route, met weinig punten maak.

Nadeel van (te) veel punten is dat de route “dwingender” wordt en minder ruimte laat voor afwijkingen: de route gaat meestal toch eerst terug naar het volgende viapunt. In dat geval: of route (tijdelijk) negeren, of de ongewenste viapunten verwijderen uit de route. Het wijzigen van een route op de GPS is alleen mogelijk als je een directe route gebruikt (tenzij Etrex 2.80 wordt gebruikt).
Ik vraag me af of “Off Road Transitions, Manual - allows you to select the next point on the route” op dit punt een verbetering is? In vergelijking met de Etrex Vista HCx is de Etrex 30 (soms) behoorlijk hardnekkig. Kortste weg naar huis, afwijkend van de route, wordt niet geaccepteerd: de afstand naar huis wordt alleen maar groter. Totdat we de straat inrijden: dan pas zijn we op 300 meter van huis.

Dan eindig ik meestal met de eerder genoemde 5 km. afstand tussen de punten (instelling binnen RTWTool).
Afweging:
Wil je een globale route die uitnodigt tot eigen initiatief: gebruik zo min mogelijk punten en voeg geen extra punten toe.
Wil je een route voorrijden in een groep, dan is elke discussie met de GPS ongewenst. Dan staan de punten op maximaal 3 km. afstand.

Een route van 100 km. die ik op de GPS maak, zonder BaseCamp, bevat gemiddeld 5-10 punten. Dus ongeveer gelijk aan jouw “om de 20 km een viapunt”. Hangt af van de complexiteit van het gebied en het detailniveau in onze route voorkeuren.

Tenslotte: als je een route in BaseCamp maakt met “tolwegen vermijden” aan (dus volg zoveel mogelijk de fietsroutes), zet “tolwegen vermijden” in de GPS dan niet aan. De extra punten volstaan om de route ook in de GPS over de fietsroutes te dwingen. En de (her)berekening van routes is eenvoudiger en dus sneller.
Zet je tolwegen wel aan dan - is mijn ervaring - gaat het bij 1:10 routes behoorlijk fout. Een route van 100 km. wordt 150 km. en lijkt op een bord spaghetti. Je kunt natuurlijk ook wachten tot het fout gaat en dan alsnog “tolwegen vermijden” op de GPS uitzetten. (Dit is 3 keer gebeurd en daarmee is het geen absolute zekerheid.)

Er zijn inmiddels aardig wat reacties binnengekomen over routeren.
Ik wil er nog een voorbeeld aan toevoegen waarvan ik niet begrijp hoe die routering tot stand komt:

Binnenstad van Aken.
Paarse route is het voorstel van OFM met de combinatiekaart Benelux/Duitsland.
Waarom zit die knik over 2 drukke straten erin terwijl je gewoon over een prachtig fietspad (De Lothringerstrasse) rechtdoor kunt rijden?
Dat komt vermoedelijk doordat die straat éénrichtingsverkeer heeft, maar dus niet voor fietsers!
Duidelijk een probleem van verkeerd taggen, want er loopt een fietspad aan één zijde dat door fietsers in twee richtingen mag worden bereden.
Het bijzondere is dus dat de route [D7/D4] de route is naar de Vennbahn die op OFM duidelijk is aangegeven en wordt voorgesteld!

Daarom is dat routeringsprobleem natuurlijk altijd een compromis tussen 7 miljard mogelijke deelnemers…

En ik neem aan dat de algoritmes voor de routering in OFM ook in Duitsland worden gebruikt (en vermoedelijk ook in de versie voor west-euroa, en dat is dan in Spanje sowieso een komische toestand!).

Zal niet routeren vanwege de merkwaardige tag cycleway:right = opposite_track icm oneway= yes. Zie http://www.openstreetmap.org/way/259882552
Ik weet niet precies waarom die Duitsers zulke onnodig ingewikkelde tagging verzinnen. Cycleway=opposite_track zou het gewoon moeten zijn. Of beter: oneway:bicycle=no