Ik heb ooit een stukje code in een testsituatie werkend gezien. Voornaamste probleem: niemand die het zou kunnen maken ziet er het nut van in. Een commercieel bedrijf kan er budget instoppen en dan krijgen ze het zeker werkend, er zijn algoritmes. Performance zal een dingetje zijn, maar daar zijn werkbare oplossingen voor. Je kan als router beginnen met de kortste randlijn van entreepunt naar exitpunt, en dan als extra proces gradueel verfijnen.
Maar dan moet het vaak genoeg voorkomen en genoeg opleveren om belangrijk te zijn.
Een routeberekening van tevoren kan natuurlijk niet afhankelijk zijn van de akties van de bestuurder, dat is alleen bij herberekening na de aktie. Als er een doorsteek is, dan wil je die ook in de berekende route zien.
Persoonlijk snap ik niet waarom er zo halsstarrig aan die “ground truth” wordt vastgehouden hier?
Veerroutes, historische (vee) routes staan toch ook gewoon in OSM.
En dan nog niet te spreken over gemeente, provincie en landgrenzen.
Als je de hele dag een veerpont heen en weer ziet gaan en deze op verscheidene locaties goed staat aangegeven, zoals in de meeste gevallen zo is, dan vind ik het best logisch om deze te mappen.
Historische routes horen niet thuis in OSM, tenzij ze goed staan aangegeven, maar dan zijn ze niet meer historisch. Zo vind ik ook dat vroegere tramroutes waar nu wegen en fietspaden liggen best wel uit OSM mogen verdwijnen op plekken waar er van die vroegere tramroutes niets meer zichtbaar is (Spijkenisse-Hellevoetsluis is zo’n geval).
Het al dan niet mappen van grenzen is een weloverwogen besluit geweest van nog voor 2010, ik denk 2007 of 2008. Dit staat goed gedocumenteerd in de archieven van de OSM-Talk mailing list. Dit onderwerp is hier verder irrelevant.
Als ergens geen pad ligt, wat wil je dan precies mappen en hoe kunnen andere mappers dit verifiëren? Hoe verhinder je dat een mapper dit weghaalt omdat hij/zij op locatie geen herkenbare dingen ziet? Hoe verhinder je dat iemand ergens zo’n pad mapt waar deze volgens de richtlijnen van de veiligheidsregio’s niet hoort te liggen? Hoe verhouden de richtlijnen van derde partijen (zoals de veiligheidsregio’s) zich tot onze richtlijnen? Dat zijn belangrijke vraagstukken als het om “ground truth” gaat. Persoonlijk ga ik liever niet hierover discussiëren en ik verwijs hiervoor naar de richtlijnen die OSM al sinds het prille begin heeft en waar de overgrote meerderheid binnen de OSM-gemeenschap het over eens is.
Voor beide gevallen geldt ground truth. We mappen ze mits ze verifieerbaar zijn op locatie. Dat is nu ook het plan met de routes van de veiligheidsregio’s.
Volgens mij moeten we het situatie niet groter voordoen dan wat het is; we weten nog niet over welke aantallen doorgangen we het hebben. Overigens gaat het, zoals Peter al zegt, om stukken land waarover met de eigenaar is afgesproken dat deze worden vrijgehouden voor de brandweer. Het is dus niet geheel aan de bestuurder om een stuk grond om te ploegen. Het gaat hier dus niet om een incident op een weiland, maar (ergens) aan de andere kant van het weiland. Het stuk land wordt dus echt als doorsteek gebruikt.
Enfin, verder niks toe te voegen behalve: wordt vervolgd!
Wellicht zou iemand ook Template:NL:Map Features:emergency willen vertalen. Deze lijst staat op de pagina NL:Kaartelementen.
In principe zou ik een groot deel ook zelf kunnen vertalen, maar de mensen die contact onderhouden met de veiligheidsregio’s hebben meer kennis over dit onderwerp.
Er staat een woord “Generic” extra in de URL. Hoe het precies zit met het includeren van zo’n vertaald template in een pagina weet ik niet. Misschien had dit ook niet moeten bestaan maar horen de vertalingen in één generieke template ingesloten te zitten?
Ik heb nu op de NL:Kaartelementen pagina de link gemaakt naar de vertaalde pagina: https://wiki.openstreetmap.org/wiki/NL:Kaartelementen#Emergency
Het heet nu alleen geen “Noodgeval” meer zoals bij het onvertaalde sjabloon/template, maar die vertaling vond ik sowieso al niet goed aansluiten op de inhoudelijke betekenis.
Het gaat om verifieerbaarheid, en dan zonder speciale voorzieningen of hulpbronnen. Als je helemaal niks op de weg / in het veld kan zien, dan moet je je ernstig afvragen of je het element moet mappen of de eigenschap moet taggen. Dus als basisregel moet je je daaraaan houden.
Maar, zoals bijna altijd, is er een grijs gebied. Je hebt voorkennis nodig om bepaalde dingen of kenmerken te zien, en dan kan je altijd twisten over hoeveel voorkennis je mag/moet verwachten. Namen bijvoorbeeld, kun je soms alleen verifiëren door lokaal aan de mensen te vragen, iedereen weet hoe het heet, maar er staat geen bordje bij.
Over historische routes (met name spoorlijnen) loopt een eindeloze diskussie: als je genoeg weet zijn er altijd wel aandenkens terug te vinden, ook al is het spoor zelf verdwenen. Veeroutes lijkt me nog een stuk lastiger. Zelf denk ik dat historische reconstructies interessant en belangrijk zijn, maar beter buiten OSM opgeslagen kunnen worden. OSM is daarvoor wel een mooie achtergrondkaart. Restanten map je dan als wat ze nu zijn, wat je nu kan zien. Maar ik zal ik niet aanzitten als anderen genoegen nemen met die restanten en dat verifieerbaar genoeg vinden.
Grenzen zijn niet te zien als een streep over het landschap, maar er staan meestal borden, grenspalen, barrières, posten, waaraan je de grens kan aflezen. Je kan dan som heel precies, soms wat minder precies, in het veld zien waar de grens is. Men heeft dat als voldoende ground truth bestempeld, ik ben het daar wel mee eens, al zal je in andere werelddelen meer diskussie hebben over waar de grens nou precies loopt dan in Nederland/Europa. De echte precisie komt van externe bronnen - toegevoegde kennis. Ook lokalo’s weten vaak niet precies de grens. Beetje grijs gebied, maar wel verifieerbaar via officiële publieke bronnen.
Veerponttrajekten hebben aanlegplaatsen. Het veer vaart van daartoe bestemde aanlegplaats naar aanlegplaats, dat is zeker, en op zicht verifieerbaar. De exacte route is meestal niet zichtbaar en varieert ook vaak naar omstandigheden. De precisie voeg je dus uit extra bronnen toe (tracken). Zonder als veerhalte aangemerkte aanlegplaatsen (of een onmiskenbare verbinding zoals kettingen) vind ik een veerverbinding niet mapbaar - inderdaad, te weinig ground truth.
Een ‘struinroute’ is vergelijkbaar met een veerverbinding. Beginpunt en eindpunt liggen vast en zijn gemarkeerd, daartussen is dus een verbinding, maar hoe je precies loopt mag je zelf weten. Ik vind het verantwoord om dan de meest logische verbinding te taggen voor de connectiviteit, tbv planners, routers en navigatie. Elke track van een wandelaar is dus anders, maar als je een heat map zou maken dan zou je die verbinding als kernroute zien. Meestal zie je dat ook wel op de grond, trouwens. Je hebt verrassend weinig wandelaars nodig om een zichtbaar pad te laten ontstaan, mensen hebben toch de neiging om in elkaars voetstappen te treden.
Voor objecten kan er al soms discussie zijn, maar voor toegevoegde eigenschappen en weetjes nog wat meer. Verwijzingen (naar wikipedia, websites, dataverzamelingen zoals verkeersborden) staan gewoonlijk niet op de weg, maar worden wel massaal getagd.
Nog lastiger wordt het met eigenschappen waarbij je wetskennis, kennis van borden en regels en belijning, en kennis van gebruikelijke constructie nodig hebt. Access-tagging is daarom een eindeloze diskussie. Het standpunt “echt alleen maar als er borden staan” is niet houdbaar, maar hoeveel ground truth / verifieerbaarheid moet/mag je eisen?
En dan kom je terug bij de discussie over brandweerroutes. De brandweer mag over alle wegen en paden rijden, en overal doorheen waar ze doorheen kunnen. Dat hoef je niet apart op alle wegen en toegangen te taggen. Misschien hebben ze zelf een voorkeur voor bepaalde routes in bepaalde omstandigheden, maar dat is geen verifieerbaar vast gegeven. Behalve als er bordjes of duidelijke markeringen staan. Ik kwam afgelopen zondag nog bij een weg naar een strandopgang (Hargerstrandweg bij Hargen) waar een deel aan weerszijden een bord heeft staan “Rijbaan vrijhouden op last van de hulpdiensten”. Ik denk dat je hier terecht emergency=yes kan bijtaggen, ook al hebben hulpdiensten er zowizo doorgang.
Van wegen en toegangen die speciaal en uitsluitend voor hulpdiensten of brandweer bestemd zijn, denk ik dat je mag eisen dat dat zichtbaar is. Als er een bord of speciale markering is, kun je emergency=yes|dedicated of fire_path=yes|dedicated bijtaggen, zelfs al hebben nooddiensten/brandweer zowizo al
access. Als er helemaal niets speciaals voor nooddiensten en/of brandweer te zien is, denk ik niet dat je iets moet bijtaggen, en dat een mapper die langskomt en zegt “daar zie ik niks van, het is gewoon een weg/pad waar verkeer niet in mag” zo’n tag terecht verwijdert.
Omgekeerd zou ik de brandweer dus sterk aanraden om om zulke plekken een bordje, schildje, kenmerkend paaltje of wat dan ook aan te brengen, dan kan iedereen zien wat de bedoeling is en dat het vrijgehouden moet worden, en de loslopende mapper ziet dat de tag klopt.